1. Dette er synene åt Obadja. Så seier Herren Gud om Edom:Ei tidend har vi høyrt ¬frå Herren,eit bod er sendt ut ¬mellom folka:«Stå opp, lat oss reisa oss ¬til strid mot Edom!»
2. Sjå, liten gjer eg deg ¬mellom folka,djupt vanvørd skal du vera.
3. Ditt hjartans hovmod ¬har narra deg,du som bur i bergrivnerog har ditt tilhald i høgdene,du som tenkjer med deg sjølv:Kven kan støyta meg til jorda?
4. Om du byggjer høgt som ørna,ja, legg ditt reir ¬mellom stjernene,så vil eg støyta deg ned derifrå,lyder ordet frå Herren.
5. Om det kom tjuvar til degeller røvarar om natta– å, kor du vert herja –ville dei då stela meir ¬enn dei trong?Om du hadde folk ¬til å hausta din vingard,så leivde dei vel ¬til ei ettersanking.
6. Å, kor dei har ransaka Esau,leita opp hans løynde skattar!
7. Dei du var i pakt med,driv deg heilt til grensa.Folk du hadde fred med, ¬har svikta deg;dei har fått overtaket på deg.Dei som åt av ditt brød,har sett snarer for deg og seier:«Det finst ikkje vit i han.»
8. Den dagen vil eg sannelegrydja ut dei vise or Edomog dei kloke frå Esaus fjell,lyder ordet frå Herren.
9. Dine krigarar, Teman, ¬skal lamast av redsle,kvar einaste mann skal drepastog rydjast bort frå Esaus fjell.
10. For ditt valdsverk mot Jakob, ¬bror din,skal du sveipast i skam.Du skal rydjast ut for alltid.
11. Den dagen du heldt deg borte,den dagen framande ¬røva hans gods,då utlendingar gjekk inn ¬i hans portog kasta lodd om Jerusalem,då var du òg som ein av dei.
12. Du skulle ikkje ha sett ¬med glede på bror dindå ulukka råka han,ikkje gledt deg over judearaneden dagen dei gjekk til grunne,og ikkje bruka så store ordden tid dei var i naud.