9. Du såg kor mykje vondtvåre fedrar leid i Egypt,du høyrde deira rop ¬ved Sevsjøen.
10. Du gjorde teikn og under ¬med farao,med mennene hans ¬og alt folket i landet.For du visste kor hardedei hadde vore med våre fedrar.Då vann du deg eit namn,som du har den dag i dag.
11. Du kløyvde sjøen framfor dei,dei gjekk igjennom ¬på turre botnen.Men dei som fylgde etter, ¬kasta du i djupet;dei sokk som stein ¬i det veldige vatnet.
12. Du leidde dei ¬i ei skystøtte om dagen,om natta lét du ei eldstøtte lysapå vegen dei skulle gå.
13. Du steig ned på Sinai-fjelletog tala med dei frå himmelen.Du gav dei rette ordningarog pålitelege lover,gode føresegner og bod.
14. Du kunngjorde for dei ¬din heilage sabbat;og gjennom Moses, tenaren din,gav du dei bod ¬og føresegner og lover.
15. Du gav dei brød frå himmelennår dei var svoltne,og lét vatn strøyma fram ¬frå bergetnår dei var tyrste.Du baud dei dra inn og ta i eigedet landet ¬som du med opplyft handhadde lova at du ville gje dei.
16. Men fedrane våre ¬var eit stolt og stridlyndt folk,dei høyrde ikkje på dine bod.
17. Dei ville ikkje lyda ¬og kom ikkje i hugdei under du hadde gjort ¬for dei.Stridlyndte var dei ¬og sette seg føreå fara attende ¬til trældomen i Egypt.Men du er ein Gud som tilgjev,du er nådig og mild,langmodig og rik på miskunn,og du gjekk ikkje ifrå dei.
18. Dei støypte seg jamvel ein kalvog sa: «Dette er guden din,han som førte deg opp ¬frå Egypt.»Og dei spotta deg grovt.
19. Men du var like mildog gjekk ikkje frå dei ¬i øydemarka.Skystøtta veik ikkje frå dei ¬om dagen,men leidde dei på vegen;og eldstøtta veik ikkje frå dei ¬om natta,men lyste opp vegen ¬dei skulle gå.
20. Du rettleidde dei ¬med din gode Ande,du gav dei manna til matog lét dei få vatn ¬når dei var tyrste.