3. Sjølv har du rettleitt mange,kraftlause hender ¬har du styrkt.
4. Dine ord reiste opp ¬den som snåva,du gav kraft til skjelvande kne.
5. Men no, når det gjeld deg sjølv, ¬er du motlaus,når det råkar deg, er du redd.
6. Set du ikkje lit til di gudsfryktog von til di ærlege ferd?
7. Tenk etter!Når miste ein skuldlaus livet,kvar gjekk rettvise folk ¬til grunne?
8. Dei som pløyer ned vondskap ¬og sår ulukke,haustar det same, ¬etter det eg har sett.
9. Andar Gud på dei, ¬går dei til grunne,pustar han i vreide, ¬vert dei borte.
10. Løva brøler, ¬og løveungen skrik,men tennene på ungløva ¬vert utslegne.
11. Jamvel løva går til grunnenår ho ikkje finn rov,og løveungane vert spreidde.
12. Eit ord kom smygande til meg,for øyra lét det som kviskring.
13. Det kom då nattsyner ¬gjorde meg uroleg,medan folk låg i tung svevn.
14. Eg vart så redd at eg skalv,redsla gjekk meg ¬til merg og bein.