18. Han vil spara han for å gå i gravog berga livet hans frå spyd.
19. Mennesket vert tuktamed liding på si lege;det er ein stendig strid ¬i hans lemer.
20. Maten byd han imot,han har ikkje hugpå den gjævaste kost.
21. Hans hold tærest bort, ¬ein kan ikkje sjå det;det finst ikkje kjøt på hans bein,dei som ikkje var synlege før.
22. Han er komen grava nær,hans liv møter dødens englar.
23. Er det då ein engel attmed han,ein einaste talsmann ¬mellom tusen,som kan seia han ¬kva han skal gjera,
24. så er han nådig mot han ¬og seier:«Fri han frå å fara ned i grava!Eg har fått løysepengar ¬for han.»
25. No vert kroppen sterk ¬som då han var ung,atter vert han ¬som i ungdoms dagar.
26. Han bed til Gud, ¬som har godvilje for han,med jubel får han sjå ¬Guds åsyn,og ‘han‘ lèt mannen få att ¬si rettferd.
27. Han syng ¬så menneska høyrer det:«Eg hadde synda ¬og krenkt retten,men han gav meg ikkje lika ¬for det.