3. Eg lèt hæren min ¬kringsetja deg,kasta opp vollar ikring degog reisa skansar mot deg.
4. Då skal du bøyast ¬og tala frå jorda,mulla fram dine ord frå støvet.Di røyst skal stiga ¬som daudingmål,dine ord skal koma ¬som kviskring frå molda.
5. Men så vert flokken ¬av dine fiendarsom fint støvog hopen av valdsmenn ¬som fykande agner.Brått, i ein augneblink,
6. kjem straffa frå Herren, ¬Allhærs Gud,med bulder og brak ¬og veldig døn,med vindkast, ¬storm og øydande eld.
7. Som ein draum, ¬som eit syn om natta,vert dei borte, ¬dei mange folkeslagsom strider mot Ariel,som går til åtak ¬på byen og borgaog fører trengsle over han.
8. Då går det ¬som når den svoltne ¬drøymerog tykkjer at han får mat:Når han vaknar, ¬er han like svolten.Det går som når ¬den tyrste drøymerog tykkjer at han drikk;han vaknar maktlaus og tyrst.Så går det ¬med dei mange folkeslagsom strider mot Sion-fjellet.
9. Stir på kvarandre, ¬fulle av undring,lat augo klinast att, ¬og ver blinde!Drikk dykk drukne, ¬men ikkje av vin,og rag ikring, ¬men ikkje av rusdrikk!
10. For Herren har rent ut ¬over dykkei ånd som valdar tung svevn.Han har late att augo dykkar ¬– profetane,og sveipt hovuda dykkar ¬– sjåarane.
11. Såleis har alle syner vorte dykk som orda i ei forsegla bok. Gjev dei henne til ein som skjønar skrift, og seier: «Les dette!» så svarar han: «Eg kan ikkje, ho er forsegla.»