11. Men eg er full ¬av Herrens harme,eg greier ikkje å halda han att.»Så aus han ut over borna ¬på gataog over heile ungdomsflokken!Både mann og kvinne ¬skal fangast,gamle menn og oldingar.
12. Husa deira skal koma ¬i annan manns eige,deira jorder og kvinner ¬like eins.For no retter eg ut mi handmot dei som bur i landet,lyder ordet frå Herren.
13. For alle saman, små og store,søkjer urett vinning.Profetar og prestar ¬fer alle med svik.
14. Lettvint lækjer dei ¬skaden i mitt folk,når dei seier: «Fred, fred!»– og så er det ingen fred.
15. Dei skal verta til skammar,for stygge ting har dei gjort.Likevel skjemmest dei ikkje,og blygsle veit dei ikkje av.Difor skal dei falla som hine;på den tid eg krev dei ¬til rekneskap,skal dei stupa, seier Herren.
16. Så sa Herren:Stå på vegane og sjå!Spør etter dei gamle stigane,etter vegen til det gode!Ferdast på den, ¬så skal de finna kvile.Men dei svara:«Vi vil ikkje ferdast der.»
17. Eg sette vaktmenn over dykk ¬og sa:«Lyd etter når hornet ljomar!»Men dei svara:«Vi vil ikkje lyda.»
18. Høyr difor, de folkeslag,og merk dykk, de som er samla,det som skal henda ¬mellom dei!
19. Lyd etter, du jord!No fører eg ulukke ¬over dette folket,ei frukt av deira vonde tankar.For dei høyrde ikkje ¬på mine ord,og dei vanvørde mi lov.
20. Kva skal eg med røykjelse ¬frå Sabaog dei beste krydder ¬frå land langt borte?Brennoffera dykkar ¬vil eg ikkje ha,slaktoffera har eg ikkje ¬hugnad i.
21. Difor seier Herren:Sjå, eg legg støytesteinarfor dette folket, så det fell;fedrar og søner skal missa livet,granne skal døy ¬saman med granne.
22. Så seier Herren:Det kjem eit folk ¬frå landet i nord,eit mektig folk tek utfrå utkanten av jorda.