10. Babylonarkongen drap sønene til Sidkia medan faren såg på. Sameleis drap han alle hovdingane i Juda der i Ribla.
11. Så lét han Sidkia blinda, batt han med bronselekkjer og førte han til Babylon. Der vart han halden fengsla til sin døyande dag.
12. Den tiande dagen i den femte månaden – det var i det nittande styringsåret til Nebukadnesar – kom ein av dei fremste tenestemennene åt babylonarkongen til Jerusalem. Han heitte Nebusaradan og var hovding over livvakta.
13. Nebusaradan sette eld på Herrens hus og kongsgarden. Og alle dei andre husa i Jerusalem brende han, jamvel dei som høyrde stormennene til.
14. Og kaldearhæren som livvakthovdingen hadde med seg, reiv ned murane kring Jerusalem.
15. Så førte Nebusaradan bort nokre av dei ringaste i folket og dei som elles var att i byen, dei som hadde falle frå og gått over til babylonarkongen, og dei siste av handverkarane.
16. Berre ein del av småkårsfolket i landet fekk vera att; dei skulle arbeida i vingardane og på åkrane.
17. Kaldearane slo sund bronsesøylene framfor Herrens hus, fotstykka for offerkjelane og bronsehavet som stod der. All bronsen førte dei til Babylonia.
18. Dei tok oskefata, eldskuflene og ljosesaksene, offerskålene, røykjelsesskålene og alle dei andre bronsekara som hadde vore nytta i gudstenesta.
19. Livvakthovdingen tok òg med seg alt som var av gull og sølv: bollane og glopannene, offerskålene og oskefata, ljosestakane, røykjelsesskålene og drikkofferskålene.
20. I alt det som kong Salomo hadde laga til Herrens hus, dei to søylene, havet og dei tolv bronseoksane som var under det, og fotstykka, var det så mykje bronse at han ikkje kunne vegast.
21. Den eine søyla var atten alner høg og tolv alner i omkrins. Ho var fire fingrar tjukk og hol.