5. Dei skal spørja etter vegen ¬til Sion,venda andletet hit og seia:«Kom, lat oss slutta oss ¬til Herreni ei evig pakt ¬som aldri skal gløymast!»
6. Mitt folk var ¬som bortkomne sauer;hyrdingane deira ¬hadde ført dei vilt,på avvegar i fjella.Dei gjekk over fjell og haugog gløymde ¬kvar dei skulle roa seg.
7. Alle som møtte dei, ¬ville sluka dei.Deira fiendar sa: ¬«Vi gjer ingen urett,for dei har synda mot Herren,som dei i sanning ¬kunne kvila hjå,og som fedrane sette si von til.»
8. Røm frå Babylonia,far bort frå Kaldearlandet,og gå som bukkar ¬framføre flokken.
9. For sjå, frå landet i nordvil eg samla store folk,eggja dei til stridog føra dei opp mot Babylon.Dei fylkar seg mot byenog tek han frå nord.Dei skyt sine piler ¬som ein dugande krigarsom aldri kjem tomhendt att.
10. Kaldearlandet vert til hærfang,alle som tek av det, ¬får det dei vil,lyder ordet frå Herren.
11. Ja, de kan vera glade og fegne,de som plyndra mitt arveland.Hopp som kalvar i graset,og knegg som sterke hestar.
12. No skal mor dykkar ¬skjemmast djupt,ho som fødde dykk, ¬vert til spott.Sjå, ho kjem sist mellom folka,ho vert som ei turr ¬og livlaus øydemark.