7. Om Edom.Så seier Herren, Allhærs Gud:Finst det ikkje visdom ¬i Teman meir,har ikkje dei kloke råd å gje?Er visdomen deira øydelagd?
8. Røm, snu om!Gøym dykk djupt nede,de som bur i Dedan.For eg lèt ulukka ¬koma over Esaupå den tid eg krev han ¬til rekneskap.
9. Kjem drueplukkarar til deg,leiver dei ingenting ¬til ettersanking.Og kjem det tjuvar om natta,øydelegg dei så mykje dei vil.
10. For eg legg Esau open og berrog viser kvar han har ¬sine gøymestader,så han ikkje kan halda seg ¬løynd.Borna og brørne ¬og grannane hans vert herja;det er ute med dei.
11. Berre gå frå dine farlause born,eg skal halda dei i live,og enkjene dine ¬kan lita på meg.
12. Ja, så seier Herren:Jamvel dei ¬som ikkje har fortent det,må sanneleg drikka or staupet.Og så skulle du sleppa straff!Nei, du skal ikkje sleppa,du må tøma staupet.
13. For eg har svore ved meg sjølv,lyder ordet frå Herren:Bosra skal verta ¬til skræmsle og spott,til audn og forbanning,og alle byane derskal liggja i røys for alltid.
14. Ei tidend har eg høyrt ¬frå Herren,ein bodberar er send ut ¬mellom folka:«Samla dykk og gå mot byen,reis dykk til strid!»
15. Sjå, eg gjer deg liten ¬mellom folka,vanvørd mellom menneska.
16. Den redsle du vekte hjå andre,og ditt hjartans hovmod ¬har narra deg,du som bur i bergrivnerog held til oppå høgdene.Men om du byggjer reiret ditt ¬høgt som ørna,så skal eg få deg ned derifrå,lyder ordet frå Herren.
17. Edom skal verta ei skræmsle.Alle som fer framom,kjem til å fæla og spottanår dei ser alle dei sår ¬han har fått.
18. Det skal gå ¬som då Sodoma og Gomorraog grannebyane vart ¬øydelagde, seier Herren.Ikkje eit menneske skal bu der,ingen skal halda til i landet.
19. Lik ei løve som stig oppor den fine Jordan-skogentil sletta som alltid er grøn,så skal eg på ein augneblinkdriva dei bort frå landetog setja min utvalde over det.For kven er som eg?Kven vil stemna meg?Og kva for ein hyrding ¬kan stå seg mot meg?
20. Høyr då kva planarHerren har lagt ¬mot folket i Edom,kva han har tenkt å gjeramed dei som bur i Teman.Jamvel dei minste i flokken ¬skal slepast bort,og beitemarkene deira ¬skal verta aude.
21. Når det spørst at dei fell, ¬bivrar jorda;heilt til Sevsjøen ¬høyrest deira skrik.
22. Sjå, fienden stig ¬og flyg som ei ørn,han spilar vengene ut ¬over Bosra.Den dagen skal Edoms ¬krigararvera til mote ¬som ei kvinne i barnsnaud.
23. Om Damaskus.Hamat og Arpad er vanæra,for dei har fått eit ulukkebod.Dei skjelv i uro som havet,som aldri kan falla til ro.