15. Sjå, eg gjer deg liten ¬mellom folka,vanvørd mellom menneska.
16. Den redsle du vekte hjå andre,og ditt hjartans hovmod ¬har narra deg,du som bur i bergrivnerog held til oppå høgdene.Men om du byggjer reiret ditt ¬høgt som ørna,så skal eg få deg ned derifrå,lyder ordet frå Herren.
17. Edom skal verta ei skræmsle.Alle som fer framom,kjem til å fæla og spottanår dei ser alle dei sår ¬han har fått.
18. Det skal gå ¬som då Sodoma og Gomorraog grannebyane vart ¬øydelagde, seier Herren.Ikkje eit menneske skal bu der,ingen skal halda til i landet.
19. Lik ei løve som stig oppor den fine Jordan-skogentil sletta som alltid er grøn,så skal eg på ein augneblinkdriva dei bort frå landetog setja min utvalde over det.For kven er som eg?Kven vil stemna meg?Og kva for ein hyrding ¬kan stå seg mot meg?
20. Høyr då kva planarHerren har lagt ¬mot folket i Edom,kva han har tenkt å gjeramed dei som bur i Teman.Jamvel dei minste i flokken ¬skal slepast bort,og beitemarkene deira ¬skal verta aude.
21. Når det spørst at dei fell, ¬bivrar jorda;heilt til Sevsjøen ¬høyrest deira skrik.
22. Sjå, fienden stig ¬og flyg som ei ørn,han spilar vengene ut ¬over Bosra.Den dagen skal Edoms ¬krigararvera til mote ¬som ei kvinne i barnsnaud.
23. Om Damaskus.Hamat og Arpad er vanæra,for dei har fått eit ulukkebod.Dei skjelv i uro som havet,som aldri kan falla til ro.
24. Damaskus er motlaus ¬og rømer.Redsle har kome over folket,det er gripe av angst og smertesom ei fødande kvinne.
25. Kor aud han er, ¬den namngjetne byen,staden der gleda rådde!
26. På torga fell ¬dei unge mennene,og alle stridsmenn ¬vert drepne den dagen,lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud.
27. Eg kveikjer eld mot muren ¬kring Damaskus,han skal øyda ¬Benhadads borger.
28. Om Kedar og Hasor-rika som Nebukadnesar, babylonarkongen, vann over.Så seier Herren:Opp, rykk fram mot Kedar,gjer ende på mennene frå aust!