14. Alle dine elskarar ¬har gløymt deg,dei spør ikkje etter deg.Som ein fiende har eg ¬slege deg,nådelaust har eg tukta deg;for skulda di var storog syndene dine mange.
15. Kvifor klagar du ¬over skaden din,over di liding ¬som ikkje kan lindrast?Fordi skulda di er storog syndene dine mange,har eg gjort deg dette.
16. Men alle som slukte deg,dei skal sjølve verta slukte,alle dine fiendar ¬må fara i fangenskap.Og dei som plyndra deg,skal sjølve verta plyndra;alle som rana deg,gjev eg til rov.
17. Eg lèt såra dine groog lækjer dei slag du har fått, ¬seier Herren,du som vart kalla ¬den bortstøytte,Sion, som ingen ¬spurde etter meir.
18. Så seier Herren:Sjå, eg vil reisa opp att ¬Jakobs teltog miskunna meg ¬over hans bustader.Kvar by skal byggjast ¬på sin ruinhaug,kvar borg skal stå ¬på sin rette stad.
19. Frå dei skal lovsongen stiga,og lyden av folk ¬som skjemtar og ler.Eg lèt dei auka i tal ¬og ikkje minka,eg gjev dei ære, ¬dei skal ikkje ¬vanvørdast.
20. Jakobs søner skal veraså som dei var i gamal tid,deira lyd skal stå støtt ¬for mitt åsyn.Eg vil straffa alle som plaga dei.
21. Deira hovding skal vera ¬ein av deira eigne,deira drott skal gå ut ¬frå dei sjølve.Eg lèt han koma ¬og stiga fram for meg.For kven vil elles våga livetog koma meg nær? ¬seier Herren.
22. Og så skal de vera mitt folk,og eg vil vera dykkar Gud.
23. No bryt harmen ut ¬som eit Herrens ver,ein rykande storm fer av stad,han kjem i kvervlar ¬mot hovuda ¬på dei gudlause.
24. Herrens brennande vreide ¬legg seg ikkjefør han har sett i verk ¬og fullførtdet han hadde tenkt å gjera.Til sist, i dagar som kjem,skal de skjøna dette.