1. Når ein mannsender frå seg kona si,og ho går bort ¬og gifter seg med ein annan,kan han då koma til henne att?Ville ikkje landet reint ¬verta vanhelga?Og så skulle dusom har drive utukt ¬med mange menn,koma att til meg! seier Herren.
2. Lyft augo til dei ¬snaue høgdene og sjå!Finst det ein stad ¬der du ikkje lét deg ta?Frammed vegane sat du ¬og venta på elskararsom ein arabar i øydemarka.Du vanhelga landet ¬med utukt og vondskap.
3. Difor kom ikkje regnskurene,og det regnde ikkje om våren.Du hadde ei mine ¬som ei horkvinne,du ville ikkje skjemmast.
4. Likevel ropa du nyleg til meg:«Min far, ¬du er min ungdomsven.
5. Vil han vera evig vreidog alltid gøyma på harme?»Såleis tala du,men det du gjorde,var vondt, og det til gagns.
6. Herren sa til meg i kong Josjias dagar: Har du sett kva Israel, den fråfalne, har gjort? Ho gjekk opp på alle høge haugar og la seg under kvart grønt tre og dreiv utukt der.
7. Eg tenkte: «Etter at ho har drive på med alt dette ei stund, vil ho venda om til meg.» Men ho vende ikkje om.Det såg den trulause systera hennar, Juda.
8. Og ho såg at eg sende Israel, den fråfalne, bort og gav henne skilsmålsbrev fordi ho hadde drive utukt. Den trulause systera hennar, Juda, vart likevel ikkje redd, men gjekk av stad og dreiv utukt, ho òg.
9. Med sitt lauslyndte horeliv vanhelga ho landet; ho dreiv utukt med stein og tre.