11. For så seier Herren om Juda-kongen Sjallum, son til Josjia, han som vart konge etter Josjia, far sin:Han som fór bort ¬frå denne staden,skal aldri koma att.
12. For han skal døy på den stadendei førte han bort til ¬som fange;og dette landet ¬skal han aldri meir få sjå.
13. Ve han som byggjer sitt hus ¬med urett,sine høgsalar med urettferd,han som lèt sin landsmann ¬træla for inkjeog ikkje gjev han ¬den løn han skal ha.
14. Han seier:«Eg vil byggja eit romsleg husmed luftige salar ¬i øvste høgda.»Så høgg han ut vindaugo,kler huset med sedertre ¬og målar det raudt.
15. Er det såleis du viser deg ¬som kongeat du brikjer med sedertre?Far din òg hadde mat ¬og drikke,men samstundes gjorde han ¬rett og rettferd,og då gjekk det han vel.
16. Han hjelpte armingarog fattigfolktil deira rett ¬– og det gjekk han vel.Er ikkje det å kjenna meg?lyder ordet frå Herren.
17. Men du har ikkje syn og sansfor anna enn eiga vinning.Du renner ut blodet ¬åt skuldlause,du fer med vald og ¬mishandling.
18. Difor seier Herren om Juda-kongen Jojakim, son til Josjia:Ingen skal syrgja over han ¬og seia:«Å ve, bror min! ¬Å ve, syster mi!»Dei skal ikkje klaga over han ¬og seia:«Å ve, herre! Å ve, majestet!»
19. Han skal få gravferd ¬som eit esel;dei skal slepa han bortog slengja han frå seglangt utanfor Jerusalems portar.
20. Stig opp på Libanon og rop,lat røysta di ljoma i Basan,skrik ut frå Abarim-fjella,for alle dine elskarar er knuste.
21. Eg tala til deg då du var trygg,men du sa: ¬«Eg vil ikkje høyra.»Det var di vis frå din ungdomat du ikkje ville lyda meg.
22. Stormen skal gjæta ¬alle dine hyrdingar,dine elskarar skal førast bort ¬som fangar.Då vert du til spott og skamfor alt det vonde du har gjort.
23. Du som held til på Libanonog har ditt reir i sedertrea,kor du skal stynja ¬når riene kjem over deg,når du vert gripen av angst ¬som ei fødande kvinne.
24. Så sant eg lever, lyder ordet frå Herren: Om Juda-kongen Konja, son til Jojakim, var ein seglring på mi høgre hand, ville eg riva han av.
25. Eg gjev deg over til dei som står deg etter livet, og som du gruar for, til babylonarkongen Nebukadnesar og kaldearane.
26. Både deg og mor di som fødde deg, kastar eg bort til eit anna land, der de ikkje er fødde, og der skal de døy.
27. Men det landet som dei lengtar etter, skal dei aldri meir koma attende til.
28. Er då denne mannen Konjaeit vanvørdt kjerald ¬som skal knusast,ein reiskap ¬som ingen bryr seg om?Kvifor er han og hans ætt ¬kasta langt av stad,slengde bort til eit land ¬dei ikkje kjenner?
29. Land, land, land, ¬høyr Herrens ord!