11. Lik ei rapphøne ¬som ligg på eggho ikkje sjølv har vorpe,er den som vinn rikdom ¬med urett.Midt i si levetid ¬må han gå frå hanog står der til sist som ein narr.
12. Ein herleg kongsstol,opphøgd frå den fyrste tid,er staden ¬der vår heilagdom står.
13. Herre, du Israels von,alle som går bort frå deg,skal verta til skammar;dei som vik frå deg i landet,skal skrivast opp.For dei har gått bort ¬frå Herren,kjelda med levande vatn.
14. Læk meg, Herre, ¬så vert eg lækt!Frels meg du, ¬så vert eg frelst!For du er min lovsong.
15. Folk kjem og seier til meg:«Kvar vart det av Herrens ord?Lat det no koma!»
16. Eg har ikkje nekta ¬å vera hyrdingog fylgja etter deg,eg har ikkje ynskt ¬ulukkedagen hit.Du veit kva eg har forkynt,det ligg ope for deg.
17. Ver ikkje til redsle for meg!Du er mi livd på ulukkedagen.
18. Lat ikkje meg ¬verta til skammar,men dei som forfylgjer meg.Lat ikkje meg, men deiverta gripne av redsle!Lat ein ulukkedag ¬koma over dei,knus dei med eit dobbelt slag!
19. Så sa Herren til meg: Gå og stå i Folkeporten, der Juda-kongane går inn og ut, og i alle dei andre portane i Jerusalem,
20. og sei til dei: Høyr Herrens ord, de Juda-kongar, du Juda-folk og alle Jerusalems-buar, de som går inn gjennom desse portane.