17. Aldri sat eg og moroa megi lag med skjemtande menner.Einsam sat eg, ¬gripen av di hand;for du fylte meg med harme.
18. Kvifor er mi liding utan endeog såret mitt ulækjande?Det vil ikkje gro.Du har vorte for meg ¬som ein sviktande bekk,som vatn ein ikkje kan lita på.
19. Då svara Herren:Dersom du vender om,vil eg la deg koma attog stå for mitt åsyn.Er det du talar, gjævt og godtog ikkje verdilause ord,så skal du vera som min munn.Då skal folket venda seg til deg,men du skal ikkje venda deg ¬til dei.
20. Mot dette folket gjer eg degtil ein festningsmur av bronse.Dei skal strida mot deg,men ikkje vinna.For eg er med deg,eg vil frelsa deg og fria deg ut,lyder ordet frå Herren.
21. Eg vil berga deg ¬or hendene på dei vondeog fria deg ¬or nevane på valdsmenn.