11. Sanneleg, sa Herren, ¬eg vil fria deg ut,så det kan gå deg godt.Eg lèt fienden naudbe degnår han kjem i naud ¬og trengsle.
12. Kan ein bryta sund jern,jern frå Norden, og bronse?
13. Din rikdom og dine skattargjev eg til plyndring– ikkje for betaling, ¬men til strafffor alt du har synda ¬i heile ditt land.
14. Eg lèt deg træla ¬for dine fiendari eit land du ikkje kjenner.For vreiden min logar ¬som eld,mot dykk er han kveikt.
15. Du veit det, Herre.Kom meg i hug ¬og ta deg av meg!Lat meg få hemn ¬over dei som forfylgjer meg!Ver ikkje så langmodig mot deiat du riv meg bort.Sjå kor eg vert spotta ¬for di skuld!
16. Eg fann dine ord og åt dei,dei var til hugnad for meg.Og det var ei glede ¬for mitt hjartaat ditt namn er nemnt ¬over meg,Herre, Allhærs Gud.
17. Aldri sat eg og moroa megi lag med skjemtande menner.Einsam sat eg, ¬gripen av di hand;for du fylte meg med harme.
18. Kvifor er mi liding utan endeog såret mitt ulækjande?Det vil ikkje gro.Du har vorte for meg ¬som ein sviktande bekk,som vatn ein ikkje kan lita på.