1. Så kom den trettande dagen i den tolvte månaden – det er adar månad – den dagen då ordet og bodet åt kongen skulle setjast i verk. Fiendane åt jødane hadde vona at dei skulle få makt over dei; men no hadde det snutt seg, så det var jødane som fekk makt over fiendane.
2. Jødane samla seg i byane sine i alle dei provinsane kong Xerxes rådde over, og ville leggja hand på alle som ville dei vondt. Det var ingen som kunne stå seg mot dei; for alle folka var gripne av redsle for jødane.
3. Alle styresmennene i provinsane, satrapane, statthaldarane og embetsmennene åt kongen hjelpte jødane, for dei var redde Mordekai.
4. For han hadde no mykje å seia i kongsgarden. Og i alle provinsane gjekk det gjetord om at Mordekai fekk meir og meir makt.
5. Med sverd i hand gjekk jødane til strid mot uvenene sine. Dei drap og tynte og gjorde som dei ville med fiendane sine.
6. I Susa-borga drap og tynte jødane fem hundre mann.
7. Dei drap òg Parsjandata, Dalfon, Aspata,
8. Porata, Adalja, Aridata,
9. Parmasjta, Arisai, Aridai og Vaisata,
10. dei ti sønene til Haman Hammedatason, fienden åt jødane. Men eigedomane deira rørte dei ikkje.
11. Same dagen fekk kongen vita talet på dei som var drepne i Susa-borga.
12. Då sa han til dronning Ester: «I Susa-borga har jødane drepe og tynt fem hundre mann og dei ti sønene til Haman. Kva har dei så ikkje gjort i dei andre provinsane mine? Er det endå noko du vil be om, skal det gjevast deg, og er det meir du ynskjer, skal du få det.»
13. Ester svara: «Om kongen så synest, så lat jødane i Susa i morgon òg få lov til å gjera som i dag, og lat dei ti sønene til Haman verta hengde i galgen!»
14. Kongen baud at så skulle gjerast, og det vart utferda eit påbod om det i Susa. Og dei ti sønene til Haman vart hengde.
15. Jødane i Susa samla seg òg den fjortande dagen i adar månad og drap tre hundre mann i byen. Men eigedomane deira rørte dei ikkje.
16. Dei andre jødane i dei provinsane kongen rådde over, slo seg òg saman og ville verja livet sitt og få fred for uvenene sine. Dei drap syttifem tusen av fiendane sine, men rørte ikkje eigedomane deira.
17. Det var den trettande dagen i adar månad at dette hende. Den fjortande dagen kvilte dei seg, og dei gjorde den dagen til ein fest- og glededag.
18. Men jødane i Susa slo seg saman både den trettande og den fjortande dagen. ‘Dei‘ kvilte den femtande dagen og gjorde ‘den‘ til ein fest- og glededag.
19. Såleis har det seg at jødane utover landet, dei som bur i landsbyar, høgtidar den fjortande dagen i adar månad. Då held dei gledefest og høgtid og sender kvarandre gåver av gjestebodskosten.