10. difor går eg mot ¬både deg og Nilenog gjer Egypt til audn ¬og øydemark,uhyggjeleg aud ¬frå Migdol til Syene,ja, til grensa mot Nubia.
11. Der skal ikkje eit menneske ¬setja sin fot,ikkje eit dyr skal fara ikring;landet skal liggja ubygt ¬i førti år.
12. Eg gjer Egypt til ei øydemarkmellom land ¬som er aude og tome,og byane der ¬skal liggja uhyggjeleg audemellom andre ruinbyar ¬i førti år.Eg spreier egyptarane ¬mellom folkaog strøyer dei ¬kringom i landa.
13. Men så seier Herren Gud:Når førti år er lidne,vil eg samla egyptaranefrå folka ¬dei er spreidde imellom.
14. Eg vender lagnaden ¬for egyptaraneog fører dei attende til Patros,det landet dei kom ifrå,og der skal dei vera eit lite rike.
15. Det skal vera mindre ¬enn andre rikeog skal ikkje lenger lyfta segover dei andre folka.Eg lèt dei verta så få i taletat dei ikkje kan rå ¬over folkeslag.
16. For Israels ætt ¬skal dei aldri meirvera ei livd som minner megom den synd dei gjernår dei fylgjer Egypt.Dei skal sanna ¬at eg er Herren Gud.
17. I det tjuesjuande året, den fyrste dagen i den fyrste månaden, kom Herrens ord til meg, og det lydde så:
18. Menneske! Nebukadnesar, kongen i Babylonia, har late hæren sin streva hardt mot Tyrus. Kvart hovud er skallet, og skinnet er avslite på kvar aksel. Men korkje han eller hæren hans har fått løn av Tyrus for alt sitt strev.
19. Difor seier Herren Gud så: Sjå, no gjev eg Egypt til babylonarkongen Nebukadnesar. Han skal føra bort rikdomen der, røva og rana og ta hærfang, og det skal hæren hans ha i løn.
20. Eg gjev han Egypt til løn for det strevet han har hatt for meg, lyder ordet frå Herren Gud.
21. Den dagen lèt eg eit horn veksa fram for Israels-ætta. Og eg lèt deg opna munnen midt imellom dei. Då skal dei sanna at eg er Herren.