7. Eg sa til dei: «De må kasta bort all den styggedomen som augo dykkar heng ved. Gjer dykk ikkje ureine med avgudane i Egypt! Eg er Herren dykkar Gud.»
8. Men dei var trassige mot meg og ville ikkje høyra på meg. Dei kasta ikkje bort all den styggedomen som augo deira hang ved, og vende seg ikkje bort frå avgudane i Egypt. Då sa eg at eg ville la min harme gå ut over dei og stilla min vreide på dei der i Egypt.
9. Eg gjorde det for mitt namn skuld, så det ikkje skulle verta vanæra for augo på dei folka som dei levde imellom. Dei hadde då vore vitne til at eg gav meg til kjenne for dei då eg lova å føra dei ut or Egypt.
10. Så lét eg dei fara frå Egypt og førte dei ut i øydemarka.
11. Eg gav dei mine føreskrifter og kunngjorde mine lover for dei. Det mennesket som held dei, skal leva.
12. Kviledagane mine gav eg dei òg; dei skulle vera teikn på pakta mellom meg og folket. Såleis skulle dei vita at eg er Herren, som helgar dei.
13. Men Israels-ætta var trassig mot meg i øydemarka. Dei fylgde ikkje mine føreskrifter og vanvørde mine lover – endå det mennesket som held dei, får leva; og atter og atter vanhelga dei kviledagane mine. Då sa eg at eg ville la min harme gå ut over dei i øydemarka og gjera ende på dei.
14. Eg greip inn for mitt namn skuld, så det ikkje skulle verta vanæra for augo på dei folka som var vitne til at eg førte israelittane ut.