22. Sidan kongsbodet var så strengt, og omnen difor så sterkt oppheta, vart dei som førte Sjadrak, Mesjak og Abed-Nego opp, drepne av logane.
23. Dei andre tre, Sjadrak, Mesjak og Abed-Nego, fall bundne ned i den glødande omnen.
24. Då vart kong Nebukadnesar forfærd. Han reiste seg brått og sa til rådsherrane sine: «Var det ikkje tre menn vi kasta bundne ned i elden?» «Jau visst, konge,» svara dei.
25. Då sa han: «Men eg ser fire menn gå fritt ikring i elden, og det finst ikkje mein på dei. Den fjerde ser ut som ein gudeson.»
26. No gjekk Nebukadnesar bort til døra i den glødande omnen og ropa: «Sjadrak, Mesjak og Abed-Nego, de som er tenarar for Den Høgste Gud, kom ut!» Og Sjadrak, Mesjak og Abed-Nego kom ut or elden.
27. Satrapane, statthaldarane, landshovdingane og kongens rådsherrar kom saman. Dei såg at elden ikkje hadde hatt makt over lekamane åt desse mennene. Håret på hovuda deira var ikkje svidt, kappene var ikkje skadde, og det lukta ikkje brent av dei.
28. Då tok Nebukadnesar til ords og sa: «Lova vere Sjadraks, Mesjaks og Abed-Negos Gud, som sende engelen sin og frelste tenarane sine. Dei sette si lit til han og gjorde ikkje som kongen baud. Dei våga livet, så dei skulle sleppa å dyrka eller tilbe nokon annan gud enn sin eigen.