22. For i min vreide ¬har eg kveikt ein eld,han brenn til djupaste dødsriket.Han øyder jorda ¬og hennar grødeog set grunnvollen ¬under fjella i brann.
23. Eg hopar opp ulukker over deiog brukar alle mine piler ¬mot dei.
24. Kraftlause vert dei av svolt,dei tærest av pest og farleg sott.Så sender eg mot dei ¬villdyrtennerog eiter av ormar ¬som kryp på jorda.
25. Sverdet skal herja på gata,redsle inne i kammera.Gutar og jenter vert rivne bort,spedbarn og gråhåra mann.
26. Eg tenkte eg skulle knusa dei,rydja ut deira minne ¬mellom folk.
27. Men eg ottast at fiendane ¬skulle krenkja meg,at deira motstandarar ¬ville mistyda det og seia:«Det er vår hand som er sterk;det var ikkje Herren ¬som gjorde dette.»
28. Dei er eit folk ¬utan råd som duger,og dei har inkje skjøn.
29. Var dei vise, fekk dei tak i dette,då visste dei kvar det bar av.
30. Korleis kan ein mann ¬forfylgja tusenog to slå ti tusen på flòg,om ikkje deira berg har selt dei,om ikkje Herren ¬har gjeve dei opp?
31. For deira berg er ikkje som vårt,det kan våre fiendar døma om.
32. Deira vintre er runne ¬av Sodomas vintre,det kjem ¬frå Gomorras vingardar.Druene deira er giftige bærog drueklasane beiske.