13. Han lét han fara ¬over høgdene i landetog eta av grøda på marka.Han lét han suga honning ¬or bergetog olje or harde fjellet.
14. Han gav han rjome ¬frå buskapen,mjølk av småfe og feitt av lam,av Basan-verar og bukkar,og den feitaste mergen ¬av kveiten.Drueblod drakk du, ¬skummande vin.
15. Jesjurun vart feit ¬og spente bakut;du vart feit og tjukk og stinn.Han vraka Gud ¬som hadde skapt han,og viste vanvørdnad ¬for sitt frelsande berg.
16. Dei eggja han ¬med framande gudarog harma han med styggedom.
17. Dei ofra til ånder ¬som ikkje er gudar,til guddomar dei ikkje kjende,nye og nyst oppkomne,gudar som fedrane ¬ikkje visste om.
18. Berget, ditt opphav, ¬ansa du ikkje,du gløymde Gud ¬som fødde deg.
19. Då Herren såg det, ¬støytte han dei bort,for hans søner og døtrer ¬hadde krenkt han.
20. Han sa: ¬Eg vil løyna mitt åsyn for deiog sjå korleis det går dei til sist;for dei er ei rangsnudd ætt,born som ein aldri kan lita på.
21. Dei eggja meg ¬med sine avgudar,med gagnlause gudar ¬harma dei meg.Så vil eg eggja dei med eit ufolk,krenkja dei med eit uvitug folk.
22. For i min vreide ¬har eg kveikt ein eld,han brenn til djupaste dødsriket.Han øyder jorda ¬og hennar grødeog set grunnvollen ¬under fjella i brann.
23. Eg hopar opp ulukker over deiog brukar alle mine piler ¬mot dei.
24. Kraftlause vert dei av svolt,dei tærest av pest og farleg sott.Så sender eg mot dei ¬villdyrtennerog eiter av ormar ¬som kryp på jorda.
25. Sverdet skal herja på gata,redsle inne i kammera.Gutar og jenter vert rivne bort,spedbarn og gråhåra mann.
26. Eg tenkte eg skulle knusa dei,rydja ut deira minne ¬mellom folk.
27. Men eg ottast at fiendane ¬skulle krenkja meg,at deira motstandarar ¬ville mistyda det og seia:«Det er vår hand som er sterk;det var ikkje Herren ¬som gjorde dette.»
28. Dei er eit folk ¬utan råd som duger,og dei har inkje skjøn.
29. Var dei vise, fekk dei tak i dette,då visste dei kvar det bar av.