13. Ta no ut og gå over Sered-bekken!» Så gjekk vi over Sered-bekken.
14. Då var det trettiåtte år sidan vi tok ut frå Kadesj-Barnea, og heile den gamle ættleden av våpenføre menn i leiren var utdøydd, som Herren hadde svore at det skulle gå dei.
15. Herrens hand var vend mot dei, og han rudde dei ut or leiren til siste mann.
16. Då alle våpenføre menn i folket var døde,
17. tala Herren til meg og sa:
18. «Når du no fer gjennom Moab-landet, gjennom Ar,
19. og kjem bort imot ammonittlandet, skal du ikkje gå til strid mot dei og ikkje ta på dei. Eg vil ikkje la deg få noko av ammonittlandet, for det har eg gjeve Lots-sønene til eigedom.»
20. Det òg vert rekna for eit refaittland. I gamle dagar budde det refaittar der; ammonittane kallar dei samsummittar.
21. Dei var eit stort og mannsterkt folk og høgvaksne som anakittane. Men Herren rudde dei ut for ammonittane. Dei dreiv dei bort og busette seg i landet deira.
22. Det same hadde han gjort for Esau-sønene, som bur i Se’ir, då han rudde ut horittane for dei. Esau-sønene dreiv dei bort og busette seg i landet deira, og der har dei butt til denne dag.
23. Like eins gjekk det med avittane, som budde i landsbyane, heilt fram til Gasa. Kaftorarane som kom frå Kaftor, rudde dei ut og busette seg i landet deira.
24. Gjer dykk ferdige, far i veg og set over Arnon-elva! Sjå, eg gjev amoritten Sihon, kongen i Hesjbon, og landet hans i dine hender. Ta til med å leggja det under deg, og gå til strid mot han!
25. Etter denne dag vil eg la redsle og age for deg koma over alle folk under himmelen. Berre dei høyrer gjete deg, skal dei bivra og skjelva for deg.
26. Frå Kedemot-øydemarka sende eg nokre menn til Sihon, kongen i Hesjbon, med tilbod om fred. Eg sa:
27. «Lat meg få fara gjennom landet ditt! Eg skal halda meg på vegen og ikkje vika av, korkje til høgre eller venstre.
28. Den maten eg treng, skal eg kjøpa av deg for pengar, og drikkevatnet du gjev meg, skal eg betala deg for. Eg vil berre fara til fots gjennom landet