12. Og no, Israel, kva er det Herren din Gud krev av deg? At du skal ottast Herren din Gud, så du går på alle hans vegar, elskar og tener han av heile ditt hjarta og heile din hug,
13. og at du skal halda Herrens bod og føresegner, som eg gjev deg i dag. Då skal det gå deg vel.
14. Sjå, himmelen, den høge himmel, og jorda med alt det som der finst, høyrer Herren din Gud til.
15. Men endå var det berre fedrane dine han fekk godhug for og elska. Og sidan valde han ut dykk, etterkomarane deira, framom alle andre folkeslag, som vi ser det i dag.
16. Så omskjer då hjarto dykkar, og ver ikkje lenger så stridlyndte!
17. For Herren dykkar Gud, han er Gud over alle gudar og Herre over alle herrar, den store, mektige og agelege Gud. Han gjer ikkje skil på folk og tek ikkje muter.
18. Han hjelper den farlause og enkja til retten deira og elskar innflyttarane, så han gjev dei mat og klede.
19. Difor skal de òg elska innflyttarane; de har sjølve vore innflyttarar i Egypt.
20. Herren din Gud skal du ottast. Han skal du tena og halda deg til, og ved hans namn skal du sverja.
21. Han er di ære, og han er din Gud, som har gjort desse store og agelege gjerningane for deg, som du har sett for augo dine.
22. Fedrane dine var sytti i talet då dei fór ned til Egypt. Men no har Herren din Gud gjort deg uteljande som stjernene på himmelen.