3. Kvifor fører Herren oss til dette landet når vi må falla for sverd, og kvinnene og borna våre vert tekne av fiendar? Var det ikkje betre for oss å fara attende til Egypt?»
4. Og dei sa seg imellom: «Lat oss velja ein førar og fara attende til Egypt!»
5. Då kasta Moses og Aron seg ned med andletet mot jorda framfor heile Israels-lyden.
6. Og Josva, son til Nun, og Kaleb, son til Jefunne, som hadde vore med og speida ut landet, reiv sund kleda sine
7. og sa til alle israelittane som var samla: «Det landet vi drog igjennom og speida ut, er eit svært godt land.
8. Har Herren godvilje for oss, fører han oss inn i dette landet og gjev oss det, eit land som fløymer med mjølk og honning.
9. Set dykk berre ikkje opp mot Herren! Og ver ikkje redde folket i landet; dei er ikkje meir enn ein brødbit for oss. Deira vern har svikta dei; men Herren er med oss. Ver ikkje redde dei!»
10. Heile folket truga med å steina dei. Men då synte Herrens herlegdom seg i møteteltet for alle israelittane.