1. Då tok heile Israels-lyden til å ropa høgt, og folket gret heile natta.
2. Alle israelittane, heile lyden, murra mot Moses og Aron og sa: «Gjev vi hadde fått døy i Egypt eller her i øydemarka! Ja, gjev vi hadde fått døy!
3. Kvifor fører Herren oss til dette landet når vi må falla for sverd, og kvinnene og borna våre vert tekne av fiendar? Var det ikkje betre for oss å fara attende til Egypt?»
4. Og dei sa seg imellom: «Lat oss velja ein førar og fara attende til Egypt!»
5. Då kasta Moses og Aron seg ned med andletet mot jorda framfor heile Israels-lyden.
6. Og Josva, son til Nun, og Kaleb, son til Jefunne, som hadde vore med og speida ut landet, reiv sund kleda sine
7. og sa til alle israelittane som var samla: «Det landet vi drog igjennom og speida ut, er eit svært godt land.
8. Har Herren godvilje for oss, fører han oss inn i dette landet og gjev oss det, eit land som fløymer med mjølk og honning.
9. Set dykk berre ikkje opp mot Herren! Og ver ikkje redde folket i landet; dei er ikkje meir enn ein brødbit for oss. Deira vern har svikta dei; men Herren er med oss. Ver ikkje redde dei!»
10. Heile folket truga med å steina dei. Men då synte Herrens herlegdom seg i møteteltet for alle israelittane.
11. Og Herren sa til Moses: Kor lenge skal dette folket vanvørda meg? Kor lenge skal dei la vera å tru på meg, endå eg har gjort så mange teikn mellom dei?
12. No vil eg slå dei med pest og driva dei ut. Og så vil eg gjera deg til eit folk som er større og sterkare enn dei.