32. For kven er Gud ¬forutan Herren,og kven er eit berg ¬om ikkje vår Gud?
33. Gud er mitt sterke vern;han gjer mi ferd ulastande.
34. Han gjev meg føter som ei hindog lèt meg stå på høgdene.
35. Han lærer opp mine hender ¬til strid,mine armar til å spenna ¬bronsebogen.
36. Du gjev meg di frelse til skjold,bøyer deg ned og gjer meg stor.
37. Du jamnar veg for mine steg,og mine okle er støe.
38. Eg jagar mine fiendar ¬og slettar dei ut,eg snur ikkje ¬før eg har gjort ende på dei.
39. Eg gjer ende på dei ¬og rydjar dei ut,så dei ikkje kan reisa seg,men ligg under føtene mine.
40. Du rustar meg ¬med styrke til stridenog tvingar mine motstandarar ¬i kne.
41. Du slår mine fiendar på flukt,eg rydjar ut dei som hatar meg.
42. Dei ser seg om, ¬men det er ingen som bergar,dei ropar til Herren, ¬han svarar dei ikkje.
43. Eg knuser dei ¬som støv på jorda,trør og trakkar dei ned ¬som avfall i gata.
44. Du berga meg ¬då folket mitt låg i strid,heldt meg oppe ¬som hovding over folkeslag.Folk eg ikkje kjende, ¬må tena meg;
45. framande kryp for meg,dei lyder berre dei høyrer ¬om meg.
46. Ja, dei framande er utmødde,skjelvande kjem dei ¬ut or sine borger.
47. Herren lever! ¬Mitt berg vere lova!Opphøgd vere den sterke Gud, ¬min frelsar.
48. Gud gjev meg hemnog legg folkeslag under meg.
49. Han friar meg frå mine fiendar,ja, lyfter meg høgt ¬over mine motstandararog bergar meg frå valdsmenn.
50. Difor lovar eg deg ¬mellom folka, Herre,og prisar ditt namn med song.