1. Då Herren hadde fria David frå alle fiendane hans og frå Saul, kvad han denne songen for Herren.
2. Han sa:Herren er mitt berg og mi borg, ¬min utfriar,
3. min Gud, mitt fjell ¬som eg flyr til.Han er mitt skjold, ¬mitt frelsehorn og mitt vern,mi livd, min hjelpar ¬som friar meg frå vald.
4. Eg kallar på Herren, ¬han som får lovsong,og eg vert frelst ¬frå mine fiendar.
5. Dødens brotsjøar ¬braut ikring meg,undergangsstraumane ¬skræmde meg.
6. Helheims reip ¬snørte seg om meg,dødens snarer låg i min veg.
7. Då kalla eg på Herren ¬i mi naudog ropa til min Gud.Han høyrde mi røyst ¬frå sitt tempel,til hans øyra nådde mitt rop.
8. Då skalv og riste jorda,himmelens grunnvollar skok,dei skalv fordi han var harm.
9. Røyk steig opp or hans nase,øydande eld or hans munn;gneistar og glør fór ut frå han.
10. Han senka himmelen ¬og steig nedmed svarte skyer ¬under sine føter.
11. Sitjande på kjerubar flaug han,kom til synes ¬på vengene åt vinden.