12. Og dei heldt syrgjehøgtid over Saul og Jonatan, son hans, og over Herrens folk og Israels ætt, fordi dei var falne i slaget. Dei gret og fasta heilt til kvelden.
13. Så spurde David guten som hadde fortalt han dette: «Kvar er du frå?» Han svara: «Eg er son til ein innflyttar, ein amalekitt.»
14. Då sa David til han: «Korleis kunne du våga å leggja hand på Herrens salvevigde og drepa han?»
15. Og David ropa på ein av mennene sine og sa: «Kom hit og hogg han ned!» Mannen slo han i hel,
16. og David sa: «Du er sjølv skuld i din død. Din eigen munn vitna mot deg då du sa: Eg har drepe Herrens salvevigde.»
17. David kvad ein klagesong over Saul og Jonatan, son hans.
18. Og han sa at Juda-folket skulle læra denne songen, som vert kalla «Bogen». Han er oppskriven i «Boka åt den rettvise» og lyder:
19. No ligg din prydnad, Israel,drepen på dine haugar.Å, at krigarane er falne!
20. Fortel det ikkje i Gat,kunngjer det ikkje ¬på Asjkalons gater!Då ville filistarkvinnene ¬gleda seg,døtrene til dei uomskorne jubla.
21. De Gilboa-fjell!Gjev det aldri må falladogg eller regn på dykk!Gjev markene aldri ¬må bera fyrstegrøde!For der vart krigarars skjold ¬sulka med blod.Sauls skjold er ikkje smurt ¬med olje.
22. Utan blod av falne, ¬utan feitt av krigararvende Jonatans boge ¬aldri attende,aldri kom Sauls-sverdet ¬umetta heim.
23. Saul og Jonatan, ¬elska og avhaldne,korkje i liv eller død ¬vart dei skilde.Snøggare var dei enn ørnar,sterkare var dei enn løver.