9. Fienden sa:«Eg set etter ¬og når dei att,skifter ut hærfang ¬og stiller min trong ¬på dei.Eg dreg sverdetog rydjar dei ut ¬med mi hand.»
10. Du bles med din ande,og sjøen gøymde dei,dei sokk som bly ¬i det veldige vatnet.
11. Kven er som du ¬mellom gudane, Herre?Kven er som du, ¬så herleg og heilag,skræmeleg i storverk,underfull i gjerning?
12. Du rette ut di høgre hand,då slukte jorda dei.
13. I di miskunn førte dudet folket du hadde løyst ut.Du leidde dei med di krafttil din heilage bustad.
14. Folka høyrde det og skalv,angst tok dei ¬som bur i Filistarland.
15. Då vart Edoms hovdingar ¬forfærde,dei mektige i Moab ¬vart gripne av redsle,alle som bur i Kanaan, ¬miste motet.
16. Angst og redsle kom over dei,ved din veldige arm ¬vart dei mållause som stein,medan folket ditt drog fram, ¬Herre,medan folket som du ¬hadde vunne, drog fram.
17. Du førte dei inn og planta deipå fjellet som er din eigedom,på den staden du har gjort ¬til din bustad, Herre,heilagdomen ¬som du har grunnlagtmed dine hender, Herre.
18. Herren er konge evig og alltid.
19. Då hestane åt farao fór ut i sjøen med vogner og menn, lét Herren vatnet fløda i hop over dei. Men israelittane gjekk gjennom sjøen på turre botnen.
20. Så tok profetkvinna Mirjam, syster til Aron, ei tromme i handa, og alle kvinnene fylgde etter henne, slo på tromme og dansa.
21. Mirjam song føre:«Lovsyng Herren,for han er høg og herleg!Hest og krigar ¬støytte han i sjøen.»
22. Så førte Moses Israel bort frå Sevsjøen, og dei kom ut i Sjur-øydemarka. Tre dagar drog dei fram gjennom øydemarka utan å finna vatn.
23. Og dei kom til Mara; men dei kunne ikkje drikka vatnet i Mara fordi det var beiskt. Difor heitte staden Mara.