27. skal de svara: Det er påskeoffer til Herren, fordi han fór framom husa åt israelittane i Egypt, då han slo egyptarane med ulukke, men sparte heimane våre.» Då bøygde folket seg til jorda og tilbad.
28. Og israelittane gjekk av og gjorde dette. Som Herren hadde sagt til Moses og Aron, så gjorde dei.
29. Så hende det midt på natta at Herren slo i hel alt fyrstefødt i Egypt, frå eldste son åt farao, som sat på kongsstolen, til eldste son åt fangen i fengslet, og alle dei fyrstefødde dyra i buskapen.
30. Då fór farao opp om natta, han og alle mennene hans og alle egyptarane. Og det lydde eit fælt skrik i Egypt; for det fanst ikkje eit hus som det ikkje var lik i.
31. Medan det endå var natt, sende farao bod etter Moses og Aron og sa: «Gjer dykk ferdige og far ut or riket mitt, både de og israelittane! Gå av og hald den gudstenesta som de har tala om!
32. Ta med dykk småfeet og storfeet dykkar, som de har sagt, og far bort! Bed så om velsigning for meg òg!»
33. Egyptarane skunda på folket og ville få dei ut or landet i ei bråhast. «Elles døyr vi alle saman,» sa dei.
34. Då tok folket deigen sin, som endå ikkje var syrt, sveipte bakstetroga inn i kappene sine og bar dei på akslene.
35. Og israelittane gjorde som Moses hadde sagt. Dei bad egyptarane om sølv og gull og klede.