5. Men best som ein av dei heldt på å hogga treet sitt, datt øksa i vatnet. Då ropa han: «Ai, ai, herre! Og eg som hadde lånt henne!»
6. «Kvar datt ho?» spurde gudsmannen. Han viste han staden. Då hogg Elisja av ei grein og kasta ned i vatnet. Såleis fekk han øksa til å flotna.
7. «Ta henne opp!» sa han. Og mannen rette ut handa og tok øksa.
8. Ein gong medan aramearkongen låg i krig med Israel, samdest han med mennene sine om at dei skulle slå leir på den og den staden.
9. Då sende gudsmannen bod til Israels-kongen og sa: «Ta deg i vare, så du ikkje fer framom den staden; for aramearane har gått dit ned.»
10. Så sende Israels-kongen folk til den staden som gudsmannen hadde nemnt og åtvara han mot; og han akta seg der. Såleis gjekk det både ein og fleire gonger.
11. Aramearkongen vart oppøst over dette. Han kalla saman mennene sine og sa til dei: «Kan de ikkje seia meg kven det er av våre folk som held med Israels-kongen?»
12. Ein av mennene svara: «Det er ingen av oss, herre konge. Men Elisja, profeten i Israel, lèt Israels-kongen få vita kva du seier i soveromet ditt.»
13. Då sa kongen: «Gå av stad og finn ut kvar han er, så skal eg senda folk og henta han.» Dei kom att og sa frå at profeten var i Dotan.
14. Dit sende så kongen ein stor hær med hestar og vogner. Dei kom fram om natta og kringsette byen.
15. Tidleg andre morgonen, då tenaren åt gudsmannen stod opp og gjekk ut, fekk han auga på ein hær med hestar og vogner som låg rundt byen. «Å, herre, kva skal vi no gjera?» sa guten til Elisja.