6. Kvifor er de så stridlyndte, liksom egyptarane og farao var? Laut dei ikkje sleppa Israel av stad etter at Herren hadde fare ille med dei?
7. Ta no og lag ei ny vogn, og henta to nybære kyr som det ikkje har vore åk på. Set kyrne for vogna, men ta kalvane frå dei og lat dei vera att heime.
8. Så skal de ta Herrens paktkiste og setja henne på vogna. Dei gullsakene som de gjev Herren til vederlag, skal de leggja i eit skrin attmed kista. Send henne så av garde!
9. Sjå etter om ho tek vegen oppover til sitt eige land, til Bet-Sjemesj. Då er det Herren som har sendt denne store ulukka over oss. Men fer ho ikkje den vegen, veit vi at det ikkje er hans hand som har råka oss. Då er det berre ein vanlagnad vi har vore ute for.»
10. Mennene gjorde som dei var føresagde. Dei henta to nybære kyr og sette dei for vogna. Men kalvane heldt dei att heime.
11. Så sette dei Herrens paktkiste på vogna, og like eins skrinet med gullmysene og bileta av svullane.
12. Kyrne tok beine vegen mot Bet-Sjemesj. Rautande gjekk dei, og same leia heldt dei heile tida. Dei bøygde ikkje av, korkje til høgre eller venstre. Og filistarfyrstane fylgde etter heilt til grensa mot Bet-Sjemesj.
13. Folket i Bet-Sjemesj heldt på og skar kveiten nede i dalen. Då dei såg opp, fekk dei auga på paktkista, og dei vart glade då dei såg henne.
14. Vogna kom inn på jordet til Josva frå Bet-Sjemesj og stogga. Der låg det ein stor stein. Dei hogg sund treverket i vogna og ofra kyrne som brennoffer til Herren.
15. Levittane tok ned Herrens paktkiste og skrinet med gullsakene som stod attmed henne, og sette dei på den store steinen. Den dagen ofra mennene i Bet-Sjemesj brennoffer og slaktoffer til Herren.
16. Dei fem filistarfyrstane såg på dette og fór same dagen attende til Ekron.