12. Såleis bad Hanna lenge til Herren, og Eli fylgde munnen hennar med augo.
13. Det var inni seg ho bad; ho leda berre lippene, men røysta høyrdest ikkje. Difor trudde Eli ho var drukken,
14. og sa til henne: «Kor lenge vil du syna deg drukken? Sjå til å få rusen av deg!»
15. Men Hanna svara: «Nei, herre, eg er ei sorgtyngd kvinne. Vin eller annan sterk drikk har eg ikkje drukke; eg berre klagar mi naud for Herren.
16. Hald ikkje tenestkvinna di for ei ring kvinne! For eg har heile tida tala ut av mi store sorg og sut.»
17. Då sa Eli: «Gå bort i fred! Israels Gud skal gje deg det du har bede han om.»