14. Og Juda og brørne hans kom inn i huset åt Josef medan han endå var der. Og dei kasta seg til jorda for han.
15. Då sa Josef til dei: «Kva er det de har gjort? Veit de ikkje at eg kan finna ut det som er dult?»
16. «Kva skal vi svara deg, herre?» sa Juda. «Kva kan vi seia, og korleis kan vi syna at vi er skuldlause, når Gud har funne skuld hjå tenarane dine? Sjå, vi er trælane dine, herre, både vi og han som staupet vart funne hjå.»
17. Men Josef sa: «Gud fri meg frå å gjera slikt! Den som hadde staupet, han skal vera trælen min. Men de andre kan fara heim til far dykkar i fred.»
18. Då gjekk Juda fram for han og sa: Høyr her, herre! Lat tenaren din få tala eit ord til deg, og ver ikkje harm på meg! Du er då som farao sjølv!
19. Du spurde oss, herre: «Har de nokon far eller bror?»
20. Då svara vi: «Ja, vi har ein gamal far, og han har ein ung son, som han fekk på sine gamle dagar. Denne guten hadde ein bror, men han er borte. No er han åleine att etter mor si, og far hans er så glad i han.»
21. Du sa til tenarane dine: «Kom hit til meg med han, så eg får sjå han med eigne augo.»
22. Då sa vi til deg, herre: «Guten kan ikkje skiljast frå far sin; for skilst han frå han, døyr faren.»