5. Så var då Israels-sønene òg mellom dei som kom og ville kjøpa korn; for det var uår og naud i Kanaan.
6. No var Josef styrar i Egypt, og han selde korn til alt folket der. Då brørne hans kom, kasta dei seg til jorda for han.
7. Med det same Josef fekk sjå brørne sine, kjende han dei att, men gjorde som han var framand for dei. Han tala strengt til dei og sa: «Kvar kjem de frå?» Dei svara: «Vi kjem frå Kanaan og vil kjøpa korn.»
8. Josef kjende att brørne sine, men dei kjende ikkje han.
9. Då kom Josef i hug det han hadde drøymt om dei. Og han sa: «De er spionar som kjem og vil sjå kvar landet er lettast å ta.»
10. «Nei, herre,» svara dei, «tenarane dine vil berre kjøpa korn.
11. Vi er alle sønene til ein og same mannen. Vi er ærlege folk og ikkje spionar.»
12. «Jau,» sa han, «de kjem og vil sjå kvar landet er lettast å ta.»
13. Då sa dei: «Tenarane dine var tolv brør, sønene til éin mann i Kanaan. Den yngste er heime hjå far, og ein av oss lever ikkje lenger.»
14. Men Josef sa til dei: «Det er som eg har sagt: De er spionar.