16. Ein av dykk skal fara i veg og henta bror dykkar, medan de andre vert verande her som fangar! Så vil det visa seg om de talar sant. Gjer de ikkje det, er de spionar, så visst som farao lever.»
17. Så heldt han dei fengsla i tre dagar.
18. Tredje dagen sa Josef til dei: «Gjer no som eg seier, så skal de få leva! Eg er ein mann som har age for Gud.
19. Dersom de er ærlege folk, så lat ein av brørne vera att her i fengslet, medan de andre fer i veg med korn til livberging for dei som er heime.
20. Kom så hit til meg med yngste bror dykkar! Då vil eg tru dykk, og de skal sleppa å døy.» Og dei så gjorde.
21. Dei sa seg imellom: «Sanneleg, vi må bøta for det vi gjorde mot bror vår. Vi såg kor hjarteredd han var då han bad så fint for seg; og likevel ville vi ikkje høyra på han. Difor er vi no komne i slik naud.»
22. Då tok Ruben til ords og sa til dei: «Var det ikkje det eg sa, at de ikkje skulle fara så stygt med guten? Men de ville ikkje høyra. Og no krevst det hemn for blodet hans.»
23. Dei visste ikkje at Josef skjøna dette; for han bruka tolk når han tala med dei.
24. Og han snudde seg frå dei og gret. Så kom han att og tala med dei. Og han tok Simeon ut or flokken og batt han så dei såg på.
25. Sidan sa Josef frå til folka sine at dei skulle fylla sekkene deira med korn, leggja pengane åt kvar av dei atti sekkene og gje dei niste med på vegen. Og det vart gjort.
26. Så leste dei kornet på esla og tok ut.
27. Men då dei slo leir for natta, og ein av dei opna sekken sin og ville gje eselet fôr, fekk han auga på pengane; dei låg øvst i sekken.
28. Han sa til brørne: «Eg har fått att pengane mine. Her ligg dei i sekken min!» Då vart dei reint ille ved. Skjelvande såg dei på kvarandre og sa: «Kva er det Gud har gjort mot oss?»
29. Så kom dei heim til Jakob, far sin, i Kanaan. Og dei fortalde han alt det som hadde hendt dei.
30. «Mannen som rår der i landet, tala strengt til oss,» sa dei, «og tok oss for folk som ville speida ut landet.
31. Då sa vi til han: Vi er ærlege folk og ikkje spionar.