3. Då det leid av ei tid, hende det at Kain bar fram for Herren eit offer av grøda på marka.
4. Abel bar fram offer, han òg; han gav av dei fyrstefødde lamma i saueflokken sin og feittet deira. Herren såg med velvilje på Abel og hans offergåve,
5. men ansa ikkje Kain og gåva hans. Då vart Kain brennande harm og stirte nedfor seg.
6. Herren sa til Kain: «Kvifor er du harm, og kvifor stirer du ned for deg?
7. Korleis er det? Har du godt i tankar, kan du lyfta augo. Men har du ikkje godt i tankar, ligg synda framfor døra og lurer. Ho trår etter deg, men du skal halda henne i age.»
8. Sidan sa Kain til Abel, bror sin: «Kom, lat oss gå ut på marka!» Og medan dei var der ute, rauk Kain på Abel, bror sin, og slo han i hel.
9. Då sa Herren til Kain: «Kvar er Abel, bror din?» Han svara: «Eg veit ikkje. Skal eg vakta bror min?»
10. Då sa Herren: «Kva er det du har gjort? Høyr, blodet åt bror din ropar til meg frå jorda!
11. No skal du vera bannlyst frå den jord som opna munnen og tok imot blodet åt bror din frå di hand.
12. Når du dyrkar marka, skal ho ikkje meir gje deg si grøde. Heimlaus og fredlaus skal du vera på jorda.»
13. Då sa Kain til Herren: «Straffa mi er så stor at eg ikkje kan bera henne.
14. Sjå, i dag driv du meg bort frå landet. Eg må gøyma meg for deg og vera heimlaus og fredlaus på jorda, og den som finn meg, kjem til å slå meg i hel.»