27. Han gjekk fram og kyste han. Då kjende faren angen av kleda hans, og han velsigna han og sa:«Kjenn, angen av son miner lik angen av ei engsom Herren har velsigna!
28. Gud gjeve deg dogg ¬frå himmelenog rikeleg med grøde på jorda,korn og vin i mengd!
29. Folkeslag skal tena deg,folk skal falla til fote for deg.Ver herre over dine brør!Sønene åt mor di ¬skal bøya seg for deg!Forbanna vere dei ¬som forbannar deg,og velsigna dei ¬som velsignar deg!»
30. Med det same Isak hadde velsigna Jakob – han var berre så vidt komen ut frå far sin – då kom Esau, bror hans, heim att frå jakta.
31. Han òg laga ein god rett og bar inn til far sin. «Far,» sa han, «vil du ikkje stå opp og eta av viltet eg har skote, så du kan velsigna meg!»
32. «Kven er du?» spurde Isak. Han svara: «Eg er Esau, eldste son din.»
33. Då vart Isak så forfærd at han skalv, og han sa: «Kven var det då som kom til meg med noko vilt han hadde skote? Eg åt av det før du kom, og velsigna han; og no lyt han vera velsigna.»
34. Då Esau høyrde dei orda av far sin, sette han i eit høgt og hjarteskjerande skrik og sa: «Velsigna meg òg, far!»