12. Kanskje far kjenner på meg. Så trur han at eg vil halda han for narr, og eg fører forbanning over meg i staden for velsigning.»
13. «Den forbanninga skal eg ta på meg, guten min,» sa mora. «Berre lyd meg, du, og gå og henta kjeungane!»
14. Så gjekk han etter kjea og kom til mor si med dei. Ho laga ein god rett av det slaget faren lika.
15. Og Rebekka fann fram staskleda åt Esau, eldste son sin – ho hadde dei inne hjå seg – og lét Jakob, yngste sonen, ta dei på seg.
16. Og skinna av kjeungane hadde ho på hendene og halsen hans, der han var snau.
17. Så gav ho Jakob, guten sin, den gode retten og brødet som ho hadde stelt til.
18. Han gjekk inn til far sin med det og sa: «Far!» «Ja,» sa han, «kven er du, guten min?»
19. Då svara Jakob: «Eg er Esau, eldste son din. Eg har gjort som du bad meg. Set deg no opp og et av viltet eg har skote, så du kan velsigna meg!»
20. Isak sa til son sin: «Korleis kunne du finna det så snøgt, guten min?» Han svara: «Herren din Gud sende det imot meg.»
21. Då sa Isak til Jakob: «Kom hit, guten min, og lat meg få kjenna på deg om du er Esau, son min, eller ikkje!»
22. Så gjekk Jakob bort til far sin, og han kjende på han og sa: «Det er målet hans Jakob, men hendene hans Esau.»
23. Isak kjende han ikkje; for hendene hans var lodne som hendene åt Esau, bror hans. Og han velsigna han.
24. Han spurde: «Er du Esau, son min?» «Ja, det er eg,» svara Jakob.
25. «Set fram åt meg,» sa Isak, «og lat meg få eta av viltet du har skote, guten min, så eg kan velsigna deg!» Då sette Jakob det fram for far sin, og han åt. Og han kom med vin til han, og han drakk.
26. Så sa Isak: «Kom hit og kyss meg, guten min!»
27. Han gjekk fram og kyste han. Då kjende faren angen av kleda hans, og han velsigna han og sa:«Kjenn, angen av son miner lik angen av ei engsom Herren har velsigna!
28. Gud gjeve deg dogg ¬frå himmelenog rikeleg med grøde på jorda,korn og vin i mengd!
29. Folkeslag skal tena deg,folk skal falla til fote for deg.Ver herre over dine brør!Sønene åt mor di ¬skal bøya seg for deg!Forbanna vere dei ¬som forbannar deg,og velsigna dei ¬som velsignar deg!»
30. Med det same Isak hadde velsigna Jakob – han var berre så vidt komen ut frå far sin – då kom Esau, bror hans, heim att frå jakta.
31. Han òg laga ein god rett og bar inn til far sin. «Far,» sa han, «vil du ikkje stå opp og eta av viltet eg har skote, så du kan velsigna meg!»