8. Abram sa: «Herre, min Gud, korleis kan eg vita at eg skal få det til eige?»
9. Då svara han: «Henta meg ei treårs kvige, ei treårs geit og ein treårs ver, ei turteldue og ein dueunge!»
10. Abram henta alt dette til han, skar dyra midt i to og la det eine stykket av kvart dyr beint imot det andre. Men fuglane skar han ikkje sund.
11. Rovfuglar slo ned på dei daude dyra, men Abram jaga dei bort.
12. Då sola heldt på å glada, kom det ein tung svevn på Abram. Redsle kom over han – eit stort mørker.
13. Og Gud sa til han: «Det skal du vita, at etterkomarane dine skal halda til i eit land som ikkje er deira. Dei skal træla for folket der og tola mykje vondt av det i fire hundre år.
14. Men det folket dei må træla for, vil eg òg døma, og sidan skal dei dra ut med mykje gods.