1. Heile Israel kom saman hjå David i Hebron og sa: «Du veit vi er same folket, vi og du.
2. Alt for lenge sidan, då Saul var konge, var det du som førte Israel både ut i striden og heim att. Herren din Gud har sagt til deg: Du skal vera hyrding for Israel, folket mitt, du skal vera fyrste over Israel.»
3. Så kom alle dei eldste i Israel til kongen i Hebron. David gjorde ei pakt med dei der for Herrens åsyn. Og dei salva han til konge over Israel, som Herren hadde sagt gjennom Samuel.
4. No drog David og heile Israel til Jerusalem – det er det same som Jebus. Der budde jebusittane.
5. Då sa folket i Jebus til David: «Her kjem du aldri inn!» Men David tok Sion-borga, som no er Davids-byen.
6. Den gongen sa David: «Den som fyrst feller ein jebusitt, skal vera hovding og førar.» Joab, son til Seruja, kom fyrst opp, og han vart hovding.
7. David slo seg ned i borga; difor kalla dei henne Davids-byen.
8. Han bygde byen rundt ikring, frå Millo og utover. Og Joab bygde opp att resten av byen.
9. Sidan auka Davids velde meir og meir; for Herren, Allhærs Gud, var med han.
10. Dette er dei fremste av krigarane til David. Saman med heile Israel gav dei kongedømet hans sterk støtte, så dei fekk gjort han til konge etter Herrens ord om Israel.
11. Vi skal no rekna opp krigarane til David: Fyrst var det Jasjobam av Hakmon-ætta, hovding over dei tre. Det var han som svinga spydet sitt over tre hundre falne på ein gong.
12. Etter han kom Elasar, son til Dodo frå Akoak. Han var ei av dei tre kjempene.
13. Han var med David ved Pas-Dammim då filistarane hadde samla seg til strid. Det var ein tett byggåker der, og då folket rømde for filistarane,