17. want voor hen tezamen is diepe duisternis als morgenstond,daar zij met de verschrikkingender diepe duisternis vertrouwd zijn.
18. Snel drijven zij voort op het watervlak,vervloekt wordt hun erfdeel in het land,zij slaan de weg naar de wijnbergen niet in.
19. Droogte en hitte roven het sneeuwwater weg,zo het dodenrijk hen die zondigen.
20. De moederschoot vergeet hem,de wormen vergasten zich aan hem,aan hem wordt niet meer gedacht,de ongerechtigheid wordt gebroken als een boom.
21. Hij die een onvruchtbare, welke niet baart, uitplundert,en aan een weduwe geen gunst bewijst,
22. en zelfs sterken voortsleept door zijn kracht;hij staat daar, maar is zijn leven niet zeker.
23. Stelt Hij hem in veiligheid, hij leunt daarop,en zijn ogen zijn op hun wegen gericht.
24. Een korte tijd verheffen zij zich en zij zijn niet meer,zij zinken ineen en verschrompelen gelijk alles,zij worden afgesneden als de top van een halm.
25. Indien dit zo niet is, wie durft mij logenstraffenen mijn woord teniet doen?