1. А што би можеле да кажеме дека добил нашиот татко по тело Авраам?
2. Зашто ако Авраам се оправдал со дела, тој заслужува пофалба, но не пред Бога.
3. Впрочем што вели Писмото? – „Му поверува Авраам на Бога, и тоа му се сметаше за праведност.“
4. На оној што работи, платата му следува не по милост, туку по долг.
5. Напротив, оному, кој не работи, а верува во Оној Кој го оправдува безбожникот, верата му се смета за праведност.
6. Така и Давид го нарекува блажен оној човек, кому Бог му смета за праведност независно од делата, велејќи:
7. „Блажени се оние чии беззаконија се простени и чии гревови се покриени;
8. блажен е оној човек кому Бог нема да му смета за грев!“
9. А дали ова блаженство се однесува само за обрезаните или и за необрезаните? Бидејќи велиме дека на Авраам верата му се сметаше за праведност.
10. Кога му се сметаше? По обрезанието или пред обрезанието? Не по обрезанието, туку пред обрезанието.
11. И знакот на обрезанието тој го доби како печат на праведност што доаѓа од верата, која ја имаше пред обрезанието, за да биде татко на сите необрезани што веруваат, та и ним тоа да им се смета за праведност,
12. и да им биде татко на обрезаните, но не на оние кои обрезанието само го примиле, туку кои врват и по стапките на верата од нашиот татко Авраам, пред обрезанието.
13. Впрочем ветувањето кон Авраам или кон семето негово – дека ќе биде наследник на светот – беше дадено не преку Законот, туку преку праведноста на верата.
14. Зашто ако можат да бидат наследници само оние што имаат Закон, тогаш и верата нема никакво значење, и ветувањето е поништено;