1. „Зашто царството небесно прилега на домаќин, кој излегол наутро рано да изнајми работници за своето лозје.
2. Па, штом се спогоди со работниците по денариј на ден, ги прати во лозјето свое.
3. Потоа, кога излезе околу третиот час и виде други како стојат на пазариштето без работа,
4. им рече: ‚Одете и вие во моето лозје, па што е право, ќе ви дадам.‘ И тие отидоа.
5. Пак излезе околу шестиот и деветтиот час и направи исто.
6. А околу единаесеттиот час одново излезе и најде други, како стојат без работа, и им рече: ‚Зошто стоите тука цел ден без работа?‘
7. Тие му рекоа: ‚Бидејќи никој не нѐ повика.‘ А тој им рече: ‚Одете во моето лозје. И што е право ќе добиете‘.
8. А приквечер, господарот на лозјето му рече на својот настојник: ‚Повикај ги работниците и плати им, почнувајќи од последните па до првите.‘
9. И дојдените околу единаесеттиот час добија по денариј.
10. А кога дојдоа првите, помислија дека ќе примат повеќе; но и тие добија по денариј;
11. и штом добија, негодуваа против господарот
12. и велеа: ‚Овие последните работеа еден час, а ти ги изедначи со нас, што ја претрпевме тежината на денот и жегата.‘