22. И веднаш ги присили Исус учениците Свои да влезат во коработ и да минат на другата страна пред Него, додека Тој да го распушти народот.
23. Па штом го распушти народот, Тој се искачи на планината за да се помоли насамо. И таа вечер остана таму Сам.
24. А коработ беше веќе на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот дуваше спротивно.
25. Но на четвртата стража преку ноќта, дојде Исус кај нив, одејќи по морето.
26. А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение!“ и од страв извикаа.
27. Но, Исус веднаш им прозборе, велејќи: „Не бојте се! Јас сум, не плашете се!“
28. А Петар, одговарајќи Му, рече: „Господи, ако си Ти, заповедај да дојдам кај Тебе по водата!“
29. И Исус му рече: „Дојди!“ Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да дојде кај Исуса;
30. но, кога го виде силниот ветар, се уплаши, почна да тоне и извика: „Господи, спаси ме!“
31. Исус веднаш му подаде рака, го фати и му рече: „Маловернику, зошто се посомнева?“
32. И кога влегоа во коработ, ветрот престана.
33. А оние што беа во коработ Му пристапија, Му се поклонија и рекоа: „Навистина, Ти си Син Божји!“
34. Па откако преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска.
35. Луѓето од тоа место, штом Го познаа, разгласија по целата таа околија и ги донесоа кај Него сите болни.