3. И им говореше многу во параболи, велејќи: „Ете, излезе сејач да сее;
4. и кога сееше, едни зрна паднаа покрај патот; долетаа птици и ги исколваа.
5. Други, пак, паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу проникнаа, зашто земјата не беше длабока.
6. Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, бидејќи немаа корен, се исушија.
7. Некои паднаа во трње и израсна трњето и ги задуши.
8. Други паднаа на добра земја и дадоа добар плод; едно сто, друго шеесет, а трето триесет.
9. Кој има уши да слуша, нека чуе.“
10. И кога пријдоа до Него учениците, Му рекоа: „Зошто им зборуваш во параболи?“
11. А Тој им одговори и рече: „Затоа вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството небесно, а ним не им е дадено.
12. Бидејќи, кој има ќе му се даде и ќе му се преумножи; а кој нема, ќе му се земе и она што го има.
13. Затоа им зборувам во параболи, зашто гледаат и не видуваат; слушаат и не можат да чујат, ниту пак, разбираат;
14. и над нив се исполнува пророштвото на Исаија, кој вели: ‚Со уши ќе чуете и нема да разберете, со очи ќе гледате и нема да видите;
15. срцето на овие луѓе закоравело и со ушите тешко слушаат; и ги затвориле очите свои за да не би некогаш со очите да видат и со ушите да чујат и со срцето да разберат, та да се покајат и да ги исцелам.‘
16. Вашите, пак, очи се блажени, бидејќи гледаат и ушите ваши – бидејќи слушаат;
17. зашто вистина ви велам: многу пророци и праведници сакаа да видат што гледате вие, и не видоа, и да чујат што слушате вие, и не чуја.“