5. И ги праша: „Колку лебови имате?“ А тие одговорија: „Седум.“
6. Тогаш му заповеда на народот да поседне по земјата; па, откако ги зеде седумте лебови, заблагодари, ги раскрши и им ги даде на учениците Свои да ги разделат; и тие ги разделија на народот.
7. Имаа и малку рипчиња; ги благослови и заповеда да ги раздадат и нив.
8. И јадеа, и се наситија; и собраа седум кошници останати парчиња.
9. А оние, што јадеа, беа околу четири илјади. И ги распушти.
10. И веднаш влезе во кораб со учениците Свои и дојде во пределите Далманутски.
11. И излегоа фарисеите и почнаа да се препираат со Него, па искушувајќи Го, бараа од него знак од небото.
12. А Тој воздивна длабоко и рече: „Зошто овој род бара знак? Вистина ви велам: нема да му се даде знак на овој род.“
13. И кога ги остави, пак влезе во коработ и премина на другата страна.
14. А учениците Негови беа заборавиле да ги земат лебовите и немаа со себе во коработ, освен еден леб.
15. А Тој ги опоменуваше, велејќи: „Внимавајте, чувајте се од квасот фарисејски и од квасот Иродов!“
16. И си размислуваа меѓу себе, велејќи: „Тоа е затоа што немаме леб.“
17. А Исус, кога ги разбра, им рече: „Зошто зборувате за тоа што немате леб? Зар уште не сфаќате и не разбирате? Уште ли е скаменето вашето срце?
18. Очи имате, не гледате ли? Уши имате, не слушате ли? И не помните ли?
19. Кога ги раскршив петте леба, за пет илјади души, колку полни кошеви со парчиња собравте?“ Му рекоа: „Дванаесет.“
20. „А седумте – за четири илјади, колку полни кошници со останати парчиња собравте?“ Тие одговорија: „Седум.“
21. И им рече: „Па како тогаш не разбирате?“
22. Потоа дојде во Витсаида; и доведоа кај Него слеп и Го молеа да се допре до него.
23. И кога го зеде слепиот за рака, го изведе надвор од селото и, откако плукна на очите негови, ги положи рацете над него, па го праша дали гледа нешто.