3. Ако ги пуштам да си одат гладни по куќите нивни, ќе премалеат по патот, зашто некои од нив се дојдени оддалеку.“
4. Учениците Му одговорија: „Од каде може човек сите овие да ги нахрани со леб, овде во пустинава?“
5. И ги праша: „Колку лебови имате?“ А тие одговорија: „Седум.“
6. Тогаш му заповеда на народот да поседне по земјата; па, откако ги зеде седумте лебови, заблагодари, ги раскрши и им ги даде на учениците Свои да ги разделат; и тие ги разделија на народот.
7. Имаа и малку рипчиња; ги благослови и заповеда да ги раздадат и нив.
8. И јадеа, и се наситија; и собраа седум кошници останати парчиња.
9. А оние, што јадеа, беа околу четири илјади. И ги распушти.
10. И веднаш влезе во кораб со учениците Свои и дојде во пределите Далманутски.
11. И излегоа фарисеите и почнаа да се препираат со Него, па искушувајќи Го, бараа од него знак од небото.
12. А Тој воздивна длабоко и рече: „Зошто овој род бара знак? Вистина ви велам: нема да му се даде знак на овој род.“
13. И кога ги остави, пак влезе во коработ и премина на другата страна.
14. А учениците Негови беа заборавиле да ги земат лебовите и немаа со себе во коработ, освен еден леб.