18. зашто, ви велам, нема повеќе да пијам од лозовиот плод, додека не дојде царството Божјо.“
19. Потоа зеде леб и заблагодари, го прекрши и им даде, велејќи: „Ова е Моето тело, што се дава за вас; правете го ова за Мој спомен!“
20. Исто така и со чашата, по вечерата, велејќи: „Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв, која се пролева за вас.
21. Но, ете, раката на оној што Ме предава е со Мене на трпезава.
22. Синот Човечки, пак, заминува, според она што е определено, но тешко му на оној човек, што ќе Го предаде.“
23. И почнаа да се прашуваат меѓу себе, кој ли ќе е од нив што ќе го направи тоа?
24. А се појави меѓу нив и расправија, кој од нив да се смета за поголем.
25. Но Тој им рече: „Царевите владеат над народите, а оние што управуваат над нив се викаат добротвори.
26. Вие, пак, немојте така; но поголемиот меѓу вас да биде како најмалиот и тој, што е старешина, да биде како слуга.
27. Зашто кој е поголем, тој што седи на трпеза, или оној што послужува? Зар не е оној што седи? А Јас сум меѓу вас како слуга.
28. Но вие сте оние што издржавте со Мене во Моите искушенија,
29. и Јас ви ветувам, како што Ми вети Мојот Отец, царство,
30. за да јадете и да пиете на трпезата Моја во царството Мое, и да седнете на престоли и да им судите на дванаесетте Израилеви колена.“
31. И рече Господ: „Симоне, Симоне, ете, сатаната посака да ве сее како пченица;
32. но Јас се молев за тебе за да не се изгуби твојата вера; а ти кога ќе се обратиш, укрепи ги браќата свои!“